Historia Biblioteki Politechniki Łódzkiej

Dyrektorzy i dyrektorki

W pierwszych latach istnienia nowej jednostki organizacyjnej PŁ opiekę nad nią sprawowała Komisja Biblioteczna składająca się z profesorów politechniki. Natomiast bezpośrednią organizacją i kierowaniem biblioteką zajmowała się Stanisława Stollowa. Pierwszym właściwym dyrektorem biblioteki został dr Stanisław Peliński (1950–1958),  następnie w latach 1958–1962 obowiązki dyrektora pełniła Irena Augustyniak - choć bez oficjalnej nominacji. Drugim dyrektorem został Jan Walewski, który pełnił tę funkcję w latach 1963–1973. W latach 1974–1986 biblioteką zarządzała dr Jadwiga Przygocka. Lata 1988–2003 to okres, kiedy stanowisko dyrektora objęła Czesława Garnysz. Następnym dyrektorem był mgr inż. Błażej Feret, który pełnił swoją funkcję do końca paździenrika 2017 r. W styczniu 2018 r obowiązki dyrektora przejęła  mgr Elżbieta Skubała.

Od 01.02.2023 r. decyzją JM Rektora Politechniki Łódzkiej prof. dr hab. inż. Krzysztofa Jóźwika pełniącym obowiązki dyrektora jest dr inż. Adam Lenic.


Początki biblioteki

W latach czterdziestych, kiedy powstawała Politechnika Łódzka, konieczność utworzenia biblioteki uczelnianej była oczywistym faktem. Już pierwszy rektor prof. Bohdan Stefanowski, wykorzystując swoje kontakty zabiegał w różnych instytucjach o przekazywanie Politechnice książek i roczników czasopism naukowych. Wiele woluminów Uczelnia otrzymała przez attaché kulturalnego polskiej ambasady w Moskwie i od Stowarzyszenia Inżynierów Polaków w Nowym Jorku. Te i inne zdobyte wtedy książki stały się zalążkiem Biblioteki Politechniki Łódzkiej. Oficjalnie w październiku 1945 roku senat powołał komisję, której powierzono organizację biblioteki i uzupełnianie zbiorów.Przez lata biblioteka ulegała wielu zmianom, a poszczególne etapy jej rozwoju i modernizacji były, w pewnym sensie, odbiciem przemian zachodzących w Uczelni.


Pierwsze biblioteki filialne


W latach 70. stale powiększający się księgozbiór i brak miejsca na jego przechowywanie doprowadził do podjęcia decyzji o przeniesieniu części zbiorów do wznoszonych w owym czasie nowych gmachów.  W tym okresie przekształcono w filie Bibliotekę Budownictwa i Architektury (1975) i Bibliotekę Beletrystyczną (1975). Stworzono też biblioteki filialne na wydziałach: Chemii Spożywczej (1976) i Elektrycznym (1981).


Automatyzacja i komputeryzacja


W latach 90. Biblioteka została skomputeryzowana i obecnie oferuje ponad stanowiska z dostępem do internetu dla użytkowników. Już dawno porzucono katalogi kartkowe i rewersy na rzecz skomputeryzowanego systemu bibliotecznego. Na początku lat 90. rozpoczęto korzystanie z polskiego systemu bibliotecznego LECH-BMS, po wielu latach zakupiono amerykański, zintegrowany system HORIZON (obecnie wykorzystywany jest system Symphony firmy SirsiDynix). Intensywnie rozwijane były zbiory elektroniczne, rozpoczęto także proces digitalizacji materiałów naukowych. Pod koniec 1995 roku pojawiła się pierwsza internetowa strona Biblioteki pod adresem bg.p.lodz.pl - znalazły się a niej podstawowe, przydatne użytkownikom informacje o bibliotece i oferowanych przez nią usługach.


Lokalizacje


Pierwszy lokal biblioteczny mieścił się w rektoracie politechniki, usytuowanym w pałacu Karola Scheiblera przy placu  Zwycięstwa. Następnie zbiory przeniesiono do pofabrycznego budynku Wydziału Mechanicznego przy ulicy Gdańskiej 155. W sierpniu 1959 roku biblioteka otrzymała pomieszczenia w nowo wybudowanym gmachu Wydziału Włókienniczego, gdzie funkcjonowała przez 43 lata. Nowy, odrestaurowany budynek przy ul. Wólczańskiej 223 udostępniono użytkownikom 23 września 2002 roku.

Historia obecnego budynku Biblioteki Głównej, który zbudowany został z przeznaczeniem na magazyn fabryczny, sięga początków XX wieku. Był jednym z pierwszych budynków w Europie, gdzie zastosowano żelazobeton. Należał on, podobnie jak znajdująca się w pobliżu fabryka, do rodziny łódzkich przemysłowców – Schweikertów. W 1913 roku gmach rozbudowano, dodając m.in. wieżę ciśnień ze zbiornikiem na wodę. W 1928 roku w budynku uruchomiono produkcję obuwia gumowego. Po wojnie obiekt zajmowała Łódzka Fabryka Wyrobów Gumowych „Stomil”. W 1996 roku zaniedbany, opuszczony i zrujnowany budynek zakupiła Politechnika Łódzka z myślą o umieszczeniu tam biblioteki. Gmach wyremontowano, nowocześnie urządzono i wyposażono pod kątem potrzeb biblioteki. Wykonanie projektu adaptacji i sporządzenie dokumentacji powierzono Pracowni Projektowej „ARTA”. Obecnie budynek z dawną wieżą ciśnień jest jednym z bardziej charakterystycznych akcentów architektonicznych uczelni.

Osoby zainteresowane bardziej szczegółową historią naszej jednostki mogą także przejść do Kalendarium, w którym prezentujemy, jak rok po roku, począwszy od 1945, zmieniała się nasza Biblioteka.

Zdjęcia historyczne biblioteki